Te veel voor een pakkende titel.

Door een gebrek aan internet en vanalles is het alweer een paar dagen stil geweest. Dus nu een vrij uitgebreid, waarschijnlijk voorlaatste verslag vanuit een superdeluxe hotel in Bangkok.

Tijdens een verlate lunch in Gisborne, keken we uit op een traditionele tattoo-shop, dus maar even naar binnen gestapt. Nans was meteen al om, en had gelijk een afspraak voor de volgende dag gemaakt. Hij had er 3 uur voor uitgetrokken maar was na een uur al klaar, en om die man nou twee uur voor niets te laten wachten... Dus ik dan ook maar. Na deze spontane aktie zijn we uit Gisborne vertrokken richting de Historical Wharf.
Dit is een pier die, op de plek waar James Cook in 1769 voor het eerst voet aan wal zette, 600 m de zee in gaat, natuurlijk moesten we deze even bewandelen. Vanaf hier zijn we de Pacific coast road route gaan rijden, dit bleek achteraf niet de beste keuze, weinig coast en heel veel bergen waardoor de geschatte reistijd van drie uur bijna verdubbelde, gebroken kwamen we aan in Opotiki waar we eerst nog even in het
plaatsje zelf een hotel probeerde te vinden, maar bij het eerste hotel,boven een kroeg, rook het naar een fijne mix van urine, zweet en mottenballen. We hebben maar even verder gekeken. Zo kwamen we uit bij een voor ons doen vrij luxe motel, maar wat luxe mag ook weleens.
Gelukkig zat er aan de overkant van de weg het beste take-away restaurant van het dorp, dus ook nog eens lekker gegeten. Opotiki is echt een tussenstop plaatsje. Omdat Opotiki niet veel te bieden heeft, hoefde we hier niet langer te blijven.

Dus eigenlijk weer een dag extra voor iets anders, na het ontbijt zijn we richting Auckland gaan rijden waar we zondag weer vertrekken. We kwamen onderweg langs kiwi-hoofdstad Te Puke dus hier zijn we wederom opzoek gegaan naar de rode kiwi, ook hier weer zonder succes.
De rode kiwi is officieel nog niet geintroduceerd. Wel hebben we op de kiwi kwekerij van Nieuw Zeeland, kennis mogen maken met de nieuwe kiwi gold, welke de huidige gaat vervangen omdat deze uitsterft door een bacterie. En die is zo lekker dat Nans besloot een doos te kopen, terwijl ze ze normaal niet lust!? Omdat het nog betrekkelijk vroeg was besloten we iets verder te gaan rijden en zo kwamen we via een mooie route in Coromandel, dit is een nog mooiere omgeving dan de Bay of Islands, het stadje doet je een beetje denken aan deAmerikaanse filmstadjes. Wij vonden het er redelijk koud maar de locals zeiden dat we geluk hadden,
ze hadden de dag voordat wij aankwamen zelfs ijs op de autoruiten. We hadden hier een prive lodge, de enige aanwezige waren een jonge Franse student die de boel beheerde en een Japanse student die daar
als tuinman werkte. We hebben eigenlijk de hele trip wel geluk gehad met het weer, de desertroad werd een dag na ons afgesloten vanwege hevige sneeuwval, Wellington heeft na ons vertrek de ergste regen
ooit gehad, dus we klagen niet!

Zaterdaq waren we mooi optijd wakker en zijn we naar Mercer in zuid Auckland gegaan, hier zou een luchthaven zijn waar ze skydiven doen, eenmaal aangekomen in Mercer bleek dat niet meer het geval. Omdat Rien toch wilde springen en het weer best aardig was zijn we naar noord Auckland gegaan, in de hoop dat deze nog wel bestaat, wat gelukkig het geval was. Bij aankomst bleek dat je moest boeken en dat het weer nog maar net aan het opklaren was dus of het uberhaupt mogelijk was viel nog te bezien... Na wat heen en weer gepraat ging de man van het paracentrum even overleggen. En natuurlijk had Rien weer mazzel en kan toch over een half uurtje springen. Achteraf bleek dat Rien de derde ooit was, die zomaar op de bonnevooi langskwam en kon springen! Het werd nog een prive sprong ook, in de kleinste Cesna gingen ze naar 13500 feet (ruim 4 kilometer) voor een vrije val van 45 seconden! De glimlach is de hele dag niet meer van zijn gezicht weggeweest. Later die dag zouden we nog even langs een jeugdvriend van Rien, maar dat even liep uit op een spontane gezellige avond en uiteindelijk een overnachting bij hem thuis. Helemaal gebroken van het luchtbed moesten we de volgende dag onze langste vlucht van ruim 18 uur maken, niet erg handig, wel gezellig.

Uiteindelijk maakte de aankomst in ons hotel in Bangkok alles meteen weer goed. We wisten wel dat het redelijk luxe was wat we hadden geboekt maar dit overtrof alles. Een enorme kamer op de 30e verdieping met eigen keuken voorzien van alle luxe, prachtige badkamer en geweldig bed.
Vanuit het hotel hebben we een eigen ingang naar het Terminal 21 winkelcentrum en een eigen ingang naar de Skytrain en Metro.

We gaan ons hier nog wel een paar dagen vermaken!